26 mei, mijn eerste koers terug na 386 dagen. Wanzele-Lede, een kermiskoers, meer dan 100 vertrekkers, 90 km wedstrijd, hoe ga ik dat verteren, hoe ga ik mij in het peloton doen bewegen? Dat waren mijn eerste vragen.
Een goede voorbereiding is het halve werk zegt men. Zo is dat! Meer dan 1 jaar lang heb ik gevochten voor de fiets, om terug te komen in koers, om terug plezier te hebben in het leven en op de fiets.
Chevalmeire Cycling Team, onder leiding van Jo Chevalier, Davy Vermeire en ploegleider Davy Wijnant gaven mij de kans om optimaal te kunnen terug werken naar DE fiets, DE koers.
Zo heb ik 3 stages gedaan in Mojacar dit voorjaar, dankzij Kortweg Cycling Travel, met top begeleiding van Davy Wijnant. Rustig opbouwen, genoeg rustdagen, want ik was nog altijd niet helemaal hersteld van mijn overreached blessure.
Maar ik merkte dat ik vanaf het eerste trainingskamp daar, in februari, al progressie boekte. In de maand maart een 2-weekse stage, waarbij ik zelfs op de pedalen durfde te gaan staan!!
Er zat schot in de zaak. Eind april kreeg ik aan de VUB in Brussel, na weer een tal van onderzoeken en testen te horen dat ik ‘hersteld’ was van mijn overreaching! Dat betekende niet dat ik meteen volle bak mocht gaan trainen en/of koersen.
Staag trainde ik verder, wat mijn trainster Wilma Franken mij voorschreef. Zij kent mij nu door en door en weet dat je niet altijd op het gevoel van een persoon af moet gaan. Want hé, ik voelde mij wel goed he……
We bleven de trainingswaardes in de gaten houden en bouwden verder op. Nog een Italiaanse stage met de Nederlandse Topsportselectie, een van mijn favoriete stages en dan,,, als ik terug kwam,,,, KOERS! KOERS KOERS! Yes, eindelijk kon ik voorzichtig een wedstrijd planning maken in overleg met trainster en team.
Die datum, 26 mei, mijn terugkeer in het peloton. En wat een terugkeer! Ik was ontspannen, maar licht nerveus uiteraard. Door die vragen die ik mezelf stelde, zoals beschreven.
Gewoon van start, genieten, kijk maar wat er van komt… Ja,, okay… Ik maakte mee koers, en in de finale reed ik de laatste 12 km met een medevluchter weg. In de laatste 500 meter was ik ineens niet meer bezig met het podium. Ik genoot van wat ik deed, ook al deed het mega pijn!
Een 2e plek, bij mijn comeback! Die staat in de boeken genoteerd.
Een trots team om mij heen, mijn ouders die zagen hoe ik hier mijn comeback maakte, supporters die voor mij kwamen kijken… Super mooi om dit te kunnen laten zien aan hen, hoe hard we samen ervoor gewerkt hebben.
De maand juni, 1 koers per week, okay 1 x 2 koersen in de week. Het doel: starten op het Nederlands Kampioenschap.
Tot de week voor het Nederlands Kampioenschap was er nog geen duidelijkheid of ik mocht starten. Je moest namelijk een aantal punten hebben, die je in de Nederlandse koersen kunt pakken, om mee te doen op het kampioenschap.
4 dagen voor het kampioenschap kreeg ik dan de bevestiging dat ik mocht starten. Onwijs blij met deze toezegging. Het doel was starten en dat was dus zeker gelukt! Uiteindelijk handhaafde ik mij in de koers best goed. Op het laatst was het ver op, met krampen tot aan mijn oren en een zere rug, waardoor ik nog even niet van de fiets af kon stappen. Maar, ik finishte in de groep achter de kopgroep. Dit zou ik meenemen naar de volgende koersen.
De maand juli brak aan. Ik had een drukke planning gemaakt. 2 koersen in de week, dit omdat ik meer koersritme en hardheid nodig had in de benen.
Ja dat ging meteen goed he…
7 juli, Beveren-Waas, ik was aan het spelen, aan het trainen en sprintte naar plek 4. Niet veel dagen later pakte ik de overwinning in Abbenbroek, na een wedstrijd van 60 km van de 64, in de aanval met Nathalie van Gogh en Lonneke Uneken.
3 dagen later, een 2e plek in Bergeijk, na agressief koersen.
Dan op 19 juli weer in de aanval met 2 meer dan een halve koers, een 2e plek als resultaat.
Strijpen-Zottegem op 23 juli; overwinning nummer 2 bij 37 graden, 20 bidonnen en 5 sponzen. Naar de kopgroep toegekletst, in de finale iedereen goedendag gezegd en vertrokken, solo naar de meet.
Op de vrijdag 26e juli, Bambrugge. Voelde mij sterk, misschien wel te sterk. Ploeggenoot Sara mee in de kopgroep uiteindelijk, ik win de sprint voor plek 6.
De dag erna, in de ochtend 1,5u krachttraining gedaan bij Lieven Maesschalck in Antwerpen. Dan door naar de koers in Lierde, om 90 km af te werken in de zeikende regen, een 5e plek als resultaat.
Mijn favoriete criterium in België, om de hoek: Kapellen. Gewoon weer koers gemaakt en het dik afgemaakt, overwinning nummer 3!
Vanaf 1 augustus in het tenue van Multum Accountants Ladies Cycling Team, deze samenwerking is tot stand gekomen, zodat ik nog enkele UCI wegkoersen kan rijden op hoger niveau dit jaar.
Erondegemse Pijl in hun tenue, liep uit op een fiasco, in de laatste 75m, in de sprint werd ik de hekken in gereden en lag ik op de grond. Helaas pindakaas! Ja pindakaas lust ik overigens graag, dat had ik nog met de lunch op, een boterhammeke met pindakaas, banaan en kaneel…. (Goed gek zeker? Hollanders…).
Dan maar 2 dagen later in het natour criterium Draai van de Kaai in Roosendaal de benen laten spreken! Actief gekoerst en halfweg in DE kopgroep terecht gekomen met 4 wereldtoppers (Lucinda Brand, Annemiek van Vleuten, Ellen van Dijk en Jeanne Koorevaar). Dan gewoon 3e worden.
Ik bedoel, ik kan alleen maar lachen, ik kan nog zoveel meer schrijven, maar ik denk dat het duidelijk is. Ik vind fietsen weer super leuk, ik geniet ervan, ik geniet van de mensen om mij heen, van mijn familie en vrienden, van mijn team. Ik ben weer gelukkig aan het worden 😊
Met een goedlachse foto, zal ik dit verhaal beëindigen en jullie op de hoogte stellen dat ik vanaf nu een rustweek heb, dan vertrek op stage naar Zuid-Frankrijk en pas eind van de maand weer aan het vertrek sta van de koers!
Tot horens :D
Geplaatst op 06.08.19
