Het verhaal van De Jong mag bekend zijn. De wereldkampioene van 2016 (Zolder) was begin 2017 in de vorm van haar leven toen ze in haar regenboogtrui keihard onderuit ging in de wereldbekercross van Hoogerheide. Het was het begin van een sportieve horrorperiode vol blessures, gezondheidsproblemen, vraagtekens en ongeduldige teambazen die meenden dat het probleem bij De Jong vooral tussen haar oren zat.
,,Alsof zij het beter weten dan wat de doktoren op papier hadden gezet. Ik zag het gewoon van dichtbij gebeuren”, zegt Davy Wijnant, die De Jong in 2018 leerde kennen als ploegleider bij Experza. Hij besloot een eigen team te bouwen rond Thalita de Jong. ,,En wij hebben wel geduld met haar”, laat de Belg weten als hij schuilend voor de regen de start van de Koppenbergcross afwacht.
Wijnant gelooft namelijk wel dat je op de weg terug van overtraindheid geen overhaaste dingen moet doen. ,,Dat heb ik ook al mijn sponsors meegegeven. Het probleem is immers vaak dat die voor hun geld snel resultaten willen zien van de kopvrouw van de ploeg. Zo ging het in het verleden ook met Thalita. Die fout gaan
Het moet gezegd, het is opvallend hoe ontspannen De Jong deze vrijdag naar de loodzware Koppenbergcross toeleeft. Moeder Yvonne laat vanonder de luifel van de camper weten blij te zijn dat haar dochter in ieder geval weer terug in koers is. Afgelopen zomer al op de weg en dan nu sinds een maandje in het veld.
Na een reeks kleinere crossen heeft De Jong de Koppenberg uitgekozen als ‘een soort eerste testje’. Eén ding weet ze al: ,,Op de weg zit je er sneller alweer tussen dan in het veld.”
Een kleine tegenvaller is het weer. ,,We zijn hier dinsdag gaan verkennen en toen was het helemaal een parkoers voor mij”, zegt de oud-wereldkampioene. ,,Snel en op de macht omhoog. Nu ligt het er heel anders bij.” Wat heet. Wijnant spreekt van het tegenovergestelde. De vettige bovenlaag heeft het rondje omgetoverd tot een piste waarop vooral techniek vereist is. ,,Ach, we doen het ermee.”
Als om kwart voor twee het startschot klinkt, schuift De Jong bergop vlotjes door naar de top 20. Even rijdt ze op plek 15, maar dan raakt ze verstrikt in een losgeschoten hagelwit afscheidingslint. Uiteindelijk bereikt de Hoogerheidense als 17de de eindstreep boven op de Koppenberg. Opvallend. Te midden van de naar adem snakkende vrouwen is de lach nog altijd niet van haar gezicht verdwenen.
,,Ik heb genoten ja”, beaamt ze. ,,Alleen jammer van dat lint. Dat kost me een plek in de top 15. Maar voor het overige ben ik heel tevreden. Ik heb ontspannen mijn rondjes kunnen rijden. Zonder druk.” De hartslagmeter laat een gemiddelde van 187 zien. ,,Dat kan iets hoger, maar misschien durfde ik ook nog niet zo diep te gaan. Vooraf vond ik het toch wel spannend om hier te starten. Dit is een van de zwaarste crossen en iedereen is er.”
Dat vooraan anderen de dienst uitmaken (met Yara Kastelijn als winnares), doet haar geen pijn. ,,Ik maak me er niet druk om als iemand me passeert. Ik rijd mijn eigen koers en kijk niet naar de anderen. Dat kan op dit moment nog.”
In Niel volgt op 11 november een tweede ‘testje’ op niveau. Daarna staat er een trainingsperiode gepland. ,,Het liefst in het buitenland. Daar kan ik me beter focussen op wat ik moet doen dan thuis.” Begin december wordt in Essen een begin gemaakt met het tweede blok. ,,Misschien gaan we in december al mooie dingen zien van Thalita”, zegt ploegleider Wijnant als Chevalmeire haar tenten weer opbreekt in Melden. ,,Maar het mag ook later gebeuren. Eén ding weet ik wel: Thalita komt terug en ze zal weer schone dingen laten zien.”
wij niet maken.”
Geplaatst op 04.11.19
